No to zaczynamy oficjalne wypatrywanie kolejnej parki bocianów w gnieździe przy Urzędzie Gminy w Przygodzicach. Choć za oknami i w kalendarzu prawdziwa wiosna, boćków w gnieździe jeszcze nie ma. Ale będą i to lada dzień - mamy taką nadzieję. W zeszłym roku było aż 5 młodych - być może do swojego domu wrócą: Bartek, Niespodzianka, Dziedziczka, Magnat i Maja - takie imiona przygodzickim boćkom nadali w ubiegłym roku internauci śledzący projekt www.bociany.ec.pl. Czekamy oczywiście na Przygodę i Dziedzica. I w tym sezonie zachęcamy do czynnego śledzenia przygód rodzinki z Przygodzic. No to zaczynamy oficjalne wypatrywanie kolejnej parki bocianów w gnieździe przy Urzędzie Gminy w Przygodzicach. Choć za oknami i w kalendarzu prawdziwa wiosna, boćków w gnieździe jeszcze nie ma. Ale będą i to lada dzień - mamy taką nadzieję. W zeszłym roku było aż 5 młodych - być może do swojego domu wrócą: Bartek, Niespodzianka, Dziedziczka, Magnat i Maja - takie imiona przygodzickim boćkom nadali w ubiegłym roku internauci śledzący projekt www.bociany.ec.pl. Czekamy oczywiście na Przygodę i Dziedzica. I w tym sezonie zachęcamy do czynnego śledzenia przygód rodzinki z Przygodzic. Komentarze
Prześlij komentarz
Zanim coś skomentujesz przeczytaj uważnie, co mamy Ci do powiedzenia:
1) Komentarze naszych czytelników są ich własną opinią, za którą administratorzy jak i moderatorzy serwisu
www.gminaprzygodzice.info
(www.gminaprzygodzice.blogspot.com) NIE ODPOWIADAJĄ!
2) Wpisując komentarz musisz mieć świadomość, że za niego odpowiadasz!
3) Wszelkie groźby słowne oraz nadużycia będą egzekwowane prawnie!
4) Używanie wulgaryzmów zabronione!
5. Jeśli zamieścisz komentarz akceptujesz regulamin komentowania, zamieszczony powyżej.
Dziedziczka już nie wróci, bo po 7 dniach agonii umarła w zeszłym roku. A wszystko działo się na oczach tysięcy internautów i przy współudziale nieudaczników z Południowowielkopolskiej Grupy OTOP: Pawła Dolaty i jego wspólników.
OdpowiedzUsuńEksperyment oglądania bocianów na żywo i całkowitej obojętności wobec ich cierpienia i śmierci (jedna nieudolna próba pomocy przez 7 dni) kojarzy mi się z eksperymentami doktora Mengele, a nie z faktyczną miłością do przyrody. Ot, taki kraj, gdzie więcej wysiłku i współczucia wkłada się w ratowanie byle pijaka czy żula niż młodego bociana. Życie każdego bociana jest warte tysiąc razy więcej niż życie przeciętnego człowieka!